MEMURLUK YILLARIM (DÜNYADAKİ DURUM)

             Aklımın erdiği yıllarda dünya iki kutuplu olarak gözüküyordu. Birisi komünist sistemin egemen olduğu VARŞOVA paktı, diğeri de Türkiye'nin de içinde bulunduğu Kapitalist sistemin hakim olduğu NATO paktı. Bu iki kuruluş askeri alanda kendi üyelerine yapılacak bir saldırıyı bertaraf etmek için kurulduğunu bizler ders kitaplarında okuduk. Bir de Türkiye dışındaki İslam ülkelerinin içinde bulunduğu asya ülkeleri ve Güney amerika ülkelerinin de içinde bulunduğu bağımsız blokta yer alan ülkeler vardı. Fakat bunlar kağıtta yazılı olan kurallar. Gerçekte ise kurallar böyle işlemiyor, dünyada güçlünün sözü geçiyor, güçsüzün sadece güçlünün işine yaradığı müddetçe ayakta kalma şansı oluyordu. yoksa güçlü istediği zaman zayıfı çiğniyor, eziyor ve sömürüyordu. Bu günde olduğu gibi...

                Gençlik yıllarımızda İslam devleti kuracağımıza bayağı inanıyordum. Pakistan da Ziyaül - Hak'ın iktidarı ele geçirmesi, İran da  İslam Cumhuriyetinin kurulması bizi heyecanlandırmıştı. 1980 darbesi öncesinde miting meydanlarındaki sloganlarımızdan biri "İran, Pakistan, sıra bizde Müslüman" diye slogan atıyorduk. Daha sonra bu düşüncelerimin yanlış olduğunun farkına vardım.

               Filistin meselesi beni en çok üzen konulardan biriydi. Filistinli gençler, çocuklar ellerinde sapanlarla İsrail askerlerine taş atıyorlardı, İsrail askerleri ise çocuklara kurşun sıkıyorlardı. Tuttukları Çocukları kafalarını, kollarını, bacaklarını kırıyorlardı. Bütün ülke televizyonları canlı yayınlarla kendi halklarına bu görüntüleri sunuyorlardı ama yöneticiler sadece bir bildiri ile kınıyorlardı. Bu yıllarda iç siyasetle beraber dış dünyadaki gelişmeler de ilgimi çekiyordu. İçinde bulunduğum toplumdan farklı şeyler düşünüyordum.

               Karayanalak köyünde, Almancıdan aldığım küçük televizyon vasıtası ile dünyadan haberimiz oluyordu. Geç saatlere kadar açık oturumlar izliyorduk. Amerika ile Rusya sık sık görüşmeler yapıyorlardı. Dünyaya da (geri kalmış toplumlara) silahsızlanma görüşmeleri olarak anlatılıyordu. Yani dünyada artık savaşlar olmayacak deniyordu. Hatta 1989 yılında asker iken bölük komutanı yüzbaşı ile bu konuyu tartıştık. Ben savaşsız bir dünyanın olamayacağını söylerken, yüzbaşı savaşsız bir dünyaya geçildiğini bundan böyle "yan gelip yatacağım" demişti.

                 Irak lideri Saddam Huseyin Amerika'nın kendisi için çizdiği pembe rüyaya inanarak, Rejim değişikliği geçiren ve Şahı devirip İslam Cumhuriyeti kuran İran devletine savaş açtı. Bu savaş da sekiz yıl sürdü. Pisi pisine, akıl dışı bir savaştı. Batı ve Amerika kazandı. Bu savaş Müslüman coğrafyaya çok şey kaybettirdi. Zalim Saddam Allah'ın hesabından dünyada iken kaçamadı. Yaptığı zulumlerin karşılığını başka zalimler de kendisine aynı zulmu yaptılar ve bunu bizim gözlerimiz gördü.

                 Yukarıda da kısaca değindiğim gibi beni asıl üzen Filistinli Müslümanların uğradığı katliamlar, zulum ve işkencelerdi. O yıllarda bana sorsalardı, bu dünyada ne olmak istersin diye, "Filistin de İsrail askerlerine taş atan bir çocuk olmak isterim" derdim.  İsrail askerlerinin filistinli taş atan bir çocuğu kayalıkların arasında yakalayıp taş ile kolunu kırmalarını televizyonlardan seyrederken insanlığımdan utanıyordum ve bir şey yapamamanın acısını içimde taşıyordum. Aklımın erdiğinden bu tarafa insanlığa yapılan bunca zulumleri gördüm ve görmeye de devam ediyorum. Zalimleri koruyan kollayan halklar olduğu müddetçe de bu dünyada zulumler durmayacak. Yalnız zalimler ve onların destekçileri bilmeli ki, Allah'ın intikamı er veya geç zalimleri perişan edecektir.

                Türkiye de Özal hükümeti en güçlü dönemini yaşıyordu. Amerika ve Batı ülkeleri ortadoğu ülkelerini daha çok kendi lehlerinde sömürme yarışına girmişlerdi. Özal hükümetini bu yönde kullanan ülkeler aynı zamanda güneydoğumuzda da pkk diye bir örgütü besleyip büyütüyorlardı. Amerika ve Batı Ülkeleri kendi halklarını bilinçli ve kültürlü yetiştirirken, bizdeki eğitim, insan yetiştirmede yetersiz kalıyordu. Bir ülkenin halkı, kendi arasında görüş ve yaşam biçiminden dolayı çatışma yaşıyorsa, böyle bir ülke hiç bir konuda kalkınamaz. İslam coğrafyasındaki mezhepsel çatışmaları ve siyasal antlaşmazlıkları çok iyi değerlendiren ABD ve Batı ülkeleri yöneticileri, bu ülkelerdeki hem oyun kurucusu hem de oynatıcı olarak görevlerini tam olarak yerine getiriyorlardı.

                 Rusya'nın  başına da Kominist partisi genel sekreteri Mihail Garbaçov'u devlet başkanı olarak atadılar. Kel kafasının sol ön tarafında kan izi gibi bir çizik vardı. Rusya siyasetinde bir çok değişikliğe gitti. Glasnost (açılım) diye bir proğram uyguladı. Dünya basınında Rusya'yı çökertecek adam diye yazılar yazılırken, Rus basını Mihail Garbaçov'u demir dişli adam olarak tanıtıyorlardı. Sonunda bu demir dişli Garboçov Rusya'yı dağıttı. Türki Cumhuriyetler de tek tek bağımsızlıklarını ilan ederken Türkiye Cumhuriyeti hükümeti de ağabeylik rolüne soyunuyordu. Turgut  Özal hükümeti, Türki Cumhuriyetleriyle çok yakından ilgilendiğini dünyaya ilan ediyordu.

                Özal hükümetinin bu yıl aldığı bir kararla yabancı paraların alım satımı serbest bırakıldı. Kozaklı da da sarraflar doviz alıp satmaya başladılar. Biz de maaş alınca artan parayla küçük altın yerine Alman parası "Mark"ı almaya başladık. Kendi yurdumda kendi paramı değilde başka paraları biriktirmem diğer adıyla tasarruf yapmam isteniyordu. Halkın Turgut Özal hükümetine desteği sürüyordu. Çünkü halk çıkarına bakıyordu. Kapitalizmin en sıcak yüzü vatandaşlara bayram yaptırıyordu. Hayali ihracaatlar, naylon faturalar ve benim memurum işini bilir devri yaşanmaya başlamıştı. Niye bir türlü iki yakamız bir araya gelmiyor. Ben de bunu anlatmaya çalışıyorum.

                                                                                                                                           İlhan Poyraz

                                                                                                                                           12.11.2015

                                                                                                                                            Pendik